Haptonomie en Haptotherapie

Haptonomie is een wetenschap die de wetmatigheden van het menselijke gevoelsleven bestudeert. De grondlegger van de haptonomie is Frans Veldman (1920-2010). Haptonomie gaat dus over contact omdat goed contact, zowel met jezelf als met de ander, bijdraagt aan een zinvol (samen)leven.

Het woord haptonomie is een samenvoeging van twee oud Griekse begrippen: ‘Hapsis’ en ‘Nomos’. ‘Hapsis’ betekent gevoel, gevoelsbeleving, tact en tast. ‘Nomos’ betekent wet, regel en norm. Het woord ‘Hapsis’ is een afgeleide van het woord ‘Haptein’ wat omschreven wordt als: aanraken om te helen, om gezond te maken en te bevestigen. Het aanraken in de haptonomie heeft als doel om balans te brengen tussen denken, voelen en doen.

De mens is een voelend wezen dat zich al voelend verbindt met zichzelf, de ander en de wereld om zich heen. Wanneer het vermogen om je te verbinden niet goed ontwikkeld is of beschadigd is, wordt het lastig om contact te maken met die ander, maar ook met jezelf. Vaak zie je dan dat het denken overheerst waardoor je je van jezelf verwijderd voelt. Dit kan leiden tot ontevredenheid, onrust, tot verstoorde relaties en tot het ontstaan of verergeren van lichamelijke en/of psychische klachten.

Haptotherapie is de toegepaste therapievorm van haptonomie. De haptotherapeut brengt een cliënt (weer) in contact met zijn gevoelens. De affectief bevestigende aanraking tussen de therapeut en de cliënt is hierbij van essentieel belang. In de affectieve nabijheid van de therapeut onderzoekt de cliënt hoe hij contact maakt met zichzelf en de wereld om hem of haar heen en welke patronen en bewegingen daarbij horen.